Kleine kinderen zijn nog niet jaloers.
Een baby is nog niet jaloers omdat hij nog niet in de gaten heeft dat een ander meer aandacht krijgt of mooier speelgoed heeft dan hij. Hij is zich daar niet van bewust. Maar bij peuters kan jaloezie de kop opsteken. Een peuter kan heel jaloers worden al.s er een baby bij komt, omdat hij dan niet meer in het middelpunt van de belangstelling staat, wat hij juist wel wil. Dat heeft te maken met de egocentrische ontwikkeling van een peuter. Hij ziet zichzelf als het middelpunt van het bestaan.
Het ene kind is jaloerser dan het andere. Maar jaloezie heeft ook te maken met de eigenwaarde en het zelfbeeld dat een kind heeft. Als je onzeker bent, ben je eerder bang dat een ander iets krijgt wat jij niet hebt. Als je stevig in je schoenen staat, maakt het je minder gevoelig voor wat andere mensen om je heen hebben of meemaken. Je bent dan tevreden met jezelf en kunt tegen een stootje.
Jaloers zijn is een vervelend gevoel. Een kind dat erg jaloers is, kun je daarom maar beter niet streng aanpakken over die jaloezie, want dat maakt het eerder erger. Wat je wel kunt doen is proberen het zelfbeeld van je kind wat te vergroten. Geef je kind vaak complimenten en laat merken dat je je kind lief vindt zoals hij is. Geef geregeld kleine opdrachtjes waarvan je zeker weet dat ze lukken, daardoor groeit het zelfvertrouwen en kan de jaloezie minder worden.
