Gepubliceerd op 01-12-2020

hexachlorofeen

betekenis & definitie

chemische stof die toegepast wordt als desinfectiemiddel voor de huid en als conserveermiddel. Hexachlorofeen is werkzaam tegen stafylokokken en andere grampositieve micro-organismen; echter weinig effectief tegen coliforme bacteriën en onwerkzaam tegen Pseudomonas aeruginosa en Proteus.

Het wordt toegevoegd aan zepen en emulsies (1-3 %) en strooipoeder (0,25—1 %) voor gebruik in ziekenhuizen ter ontsmetting van de handen van medisch personeel, de algehele of plaatselijke huiddesinfectie van operatiepatiënten en ter voorkoming van door stafylokokken veroorzaakte ziekenhuisinfecties bij pasgeborenen. Voor particulier gebruik zijn deze produkten uitsluitend op recept verkrijgbaar. Vrij verkrijgbare toiletartikelen en cosmetica mogen ter waarborging van hun houdbaarheid — ten hoogste 0,1 % hexachlorofeen bevatten, behalve in produkten voor kinderverzorging, intieme hygiëne en mondverzorging. Deodoranten (met uitzondering van sprays) en zeep mogen maximaal resp. 0,5 % en 1 % hexachlorofeen bevatten. Bij de produktie van hexachlorofeen kan dioxine ontstaan; de maximale onzuiverheid mag 10 ppb bedragen. Hexachlorofeen heeft geen onmiddellijke werking; een reductie van het aantal stafylokokken van de huidflora wordt door accumulatie van de stof in de huid pas na ca. een week bereikt, na uitsluitend gebruik van hexachlorofeenhoudende produkten.

Na abusievelijk inwendig gebruik of toepassing op de huid van 6 % hexachlorofeen bevattend babytalkpoeder, zijn 30 baby’s gestorven aan neurologische afwijkingen. De witte hersenstof vertoonde een sponsachtige degeneratie. Deze negatieve eigenschappen hebben ertoe geleid dat hexachlorofeen tegenwoordig uitsluitend op medische indicatie als desinfectiemiddel voor de huid wordt gebruikt.