zoutminnende plant. Halofyten kunnen hoge concentraties zout verdragen.
Het grootste probleem voor planten van zilte milieus is de opname van water uit hun omgeving. Daarvoor is een extra grote osmotische zuigkracht nodig, want anders zou de grond eerder water aan de wortels onttrekken dan omgekeerd. Deze zuigkracht wordt verkregen door een relatief hoge concentratie van diverse zouten in de lichaamscellen. Bij sommige zoutplanten (b.v. lamsoor) wordt het overtollige zout weer afgescheiden en is het als kristalletjes op het blad te vinden. Het zoute milieu is dus een fysiologisch droog milieu. Veel zoutplanten vertonen, net als echte droogteplanten of xerofyten, een succulente en/of sclerofytische bouw.
Een bekend voorbeeld hiervan is de zeekraal. Kennis over de werking van het zout op de plant is van belang in verband met verziltingsproblemen, die vooral spelen in tuinbouwgebieden waar veel wordt bemest en gegoten.
