(perevuur), bacterieziekte bij peer, appel en een aantal siergewassen zoals vuurdoorn (Pyracantha coccinea), lijsterbes (Sorbus aucuparid), meidoorn (Crataegus-soorten) en Cotoneaster-soorten. Bacterievuur wordt veroorzaakt door de bacterie Erwinia amylovora, die overwintert in kankers op stam of takken, waaruit hij door insekten of spattende regendruppels wordt verspreid.
Infectie heeft meestal via de bloesem plaats. Na aantasting treedt necrose op, eerst in scheuten en takken, tenslotte in de stam, die er daarna als door vuur geblakerd uitzien. De enige methode om bacterievuur te bestrijden is alles dat besmet is omzagen en zo mogelijk ter plaatse verbranden. In 1966 is bacterievuur voor het eerst in Nederland opgetreden op Noord- en ZuidBeveland, en later ook op andere plaatsen. De ziekte was uit de vs afkomstig en bereikte via Groot-Brittannië het Europese vasteland. Vanuit Nederland breidde het bacterievuur zich in 1972 uit naar België.
Verschillen in klimaat dragen ertoe bij dat de ziekte op peren in Nederland en België gewoonlijk veel minder ernstige vormen aanneemt dan in het oosten en midden-westen van de vs. In 1982 trad een felle uitbarsting van het bacterievuur op, vooral in Zeeland en westelijk Noord-Brabant, waar vrijwel alle pereboomgaarden in verschillende gradaties waren aangetast. In Nederland en België tracht men het ontstaan en verspreiden van bacterievuur tegen te gaan door tijdelijke maatregelen voor beschermde gebieden (m.n. boomkweekcentra) waarin beperkingen worden opgelegd van het telen, verkopen e.d. van een aantal gevoelige plantesoorten en door deze tijdig te snoeien. In België is het plaatsen van bijenkorven in de beschermde gebieden verboden.
