(ecologische spreiding), traject tussen de tolerantiegrenzen van een organisme voor een bepaalde milieugradiënt.
Elk organisme heeft bepaalde basisbehoeften, die het uit zijn milieu moet halen. Is er b.v. te weinig licht of water, dan zal het niet overleven, en hetzelfde geldt voor een teveel. De amplitude wordt bepaald door deze maximum- en minimumwaarden (de tolerantiegrenzen). Tussen deze extremen ligt ergens de voor dat organisme meest gunstige waarde (het optimum). Voor verschillende soorten liggen deze waarden heel verschillend, zowel wat betreft de breedte van de amplitude als de plaats hoog of laag langs de milieugradiënt. Een soort kan voor de ene factor een kleine amplitude hebben en voor de andere een grote. Dit is b.v. het geval bij de dotterbloem, die slechts groeit op zeer natte plaatsen, die echter wel sterk kunnen verschillen in voedselrijkdom of zuurgraad.
Als men de vochtigheid daar vermindert (b.v. door onderbemaling), dan verdwijnt de dotterbloem snel.
