klasse uit het dierenrijk, behorend tot de gewervelde dieren. De klasse bestaat uit drie orden: de salamanders (b.v. de kleine watersalamander), de kikvorsachtigen (b.v. de bruine en groene kikker) en de wormsalamanders (van deze laatste orde zijn er geen Europese vertegenwoordigers).
De volwassen amfibieën kenmerken zich door een naakte huid, een wisselende lichaamstemperatuur (koudbloedige dieren), ademhaling door de longen en de huid. Voor de voortplanting begeven zij zich van het land naar het water. De larven, die zich in een ei zonder schaal ontwikkelen, leven uitsluitend in het water en ademen via kieuwen en de huid (b.v. kikkervisjes of dikkoppen). De jongen maken een gedaantewisseling door en krijgen dan de vorm van de volwassen dieren. De waterkwaliteit en de verscheidenheid aan waterplanten bepalen in hoofdzaak welke soorten amfibieën ergens voorkomen en zich daar kunnen handhaven.Voor het natuurbehoud is het dus belangrijk de voortplantingsplaatsen van de volwassen dieren te beschermen.
Tevens dient men er rekening mee te houden dat de dieren migreren. Obstakejs (m.n. wegen) op de weg naar hun voortplantingsplaatsen vormen een ernstige bedreiging. Kleine en geïsoleerde poelen en vijvertjes met zuiver water kunnen een belangrijke rol spelen in de bescherming van deze diergroep. Ongecontroleerde vangst, ontginning en verkaveling van braakliggende terreinen, waterdaling en waterverontreiniging vormen ernstige bedreigingen voor de inheemse amfibieën. Een indirecte bedreiging die op langere termijn noodlottig kan worden, vormt de accumulatie van pesticiden in het lichaam. → kikkers en padden.
