(accumulator), oplaadbaar galvanisch element. Gewoonlijk bedoelt men een auto-accu (of een van dat type).
In zijn eenvoudigste vorm is een accu een bak van kunststof of eboniet, die gevuld is met verdund zwavelzuur (accuzuur), en waarin twee van elkaar gescheiden loden platen hangen. Als over deze platen een elektrische spanning aangelegd wordt, dan zal de positieve plaat bedekt worden met een laagje loodsuperoxide en de negatieve met een laagje poreus lood. Op deze wijze wordt elektrische energie opgeslagen in de vorm van chemische energie. Bij het ontladen van de accu heeft het omgekeerde proces plaats. Om de capaciteit van de accu te vergroten plaatst men meer loden platen, zodat aan elke kant van een positieve plaat een negatieve staat. Gelijkpolige platen worden onderling verbonden. Omdat de platen elkaar niet mogen raken, worden er isolatieschotjes aangebracht.De enige grondstof die een accu verbruikt zolang hij in bedrijf is, is gedestilleerd water. Tijdens het opladen scheiden zich waterstof en zuurstof af; deze gassen ontsnappen door de gaatjes in de accudoppen. Het zwavelzuur wordt niet gebruikt, het lood evenmin. Milieuproblemen levert een accu dan ook pas als hij afgedankt wordt, want dan gaan het zwavelzuur en vooral het lood een bedreiging vormen. Omdat er jaarlijks in Nederland ca. 1 mln. accu’s afgedankt worden, zou het zeker de moeite lonen om tot hergebruik van de grondstoffen over te gaan. Daartoe moeten de loden platen verwijderd worden en vervolgens omgesmolten.
Het teruggewonnen lood moet daarna nog een nazuivering ondergaan. Het omsmelten moet met de nodige zorgvuldigheid gebeuren, omdat lood zeer giftig is. Het accuzuur zou opnieuw gebruikt kunnen worden. Jaarlijks wordt er in Nederland in meer of minder verdunde vorm ca. 8000 t accuzuur geloosd. Daarom beïnvloedt het de zuurgraad van het oppervlaktewater in negatieve zin.
