(Ook tauïsme) Een van de drie grote levensbeschouwelijke stromingen in China, naast het boeddhisme en het confucianisme. Als grondlegger wordt gezien Lao-tse (of Lau-tse), die een tijdgenoot van Confucius zou zijn geweest.
Het is echter onduidelijk of hij echt heeft geleefd - en dat zou dan van 604-531 v.Chr. zijn geweest - of dat hij meer een legende is. Tao (lett. de weg, het levenspad) is de kracht die alle levende en levenloze zaken door stroomt, het leidend principe dat zorgt voor evenwicht in het universum (zie yin yang). In het taoïsme zijn een filosofische en een religieuze stroming.
Het filosofische is het meest bekend. De basistekst ervan is de Tao-te-ching (of Tau-te-thing), waarschijnlijk stammend uit de 3de eeuw voor onze jaartelling. Centraal in het Taoïsme is de gedachte dat het universum weliswaar voortdurend van karakter verandert, maar toch in perfect evenwicht is, hoewel er geen handelende Schepper bestaat. Zo kan ook innerlijke rust en harmonie in het leven gevonden worden: door zich te onthouden van actie en dingen gewoon te laten gebeuren (het wuwei-principe, lett. niet-bewust of actieloos handelen).
