Lyrische liefdespoëzie, ongeveer 1300 jaar geleden ontstaan in Perzië. Door uitbreiding van de islamitische invloedssfeer is de ghazal zeer populair geworden in het huidige India en Pakistan .
Vanaf de r9de eeuw is het geme vooral populair geworden als muziekstijl, gezongen in het Urdu, en via vertalingen en nabootsingen ook in West-Europa (Goethe). De begeleiding bestaat meestal uit de klassieke Indiase instrumenten als sitar, en tabla. Hoewel ook sociale onderwerpen en mystieke beleving een rol spelen in de teksten, blijft het centrale thema toch de liefde. De naam is afgeleid van een Arabisch woord en betekent: amoureus spreken tot vrouwen.
