spel

betekenis & definitie

spel - Vriendschappelijk gedrag, eigen aan de jeugdfase van de ontogenetische ontwikkeling, waarbij gedragingen of gedragselementen die eigen zijn aan het volwassen stadium voorkomen (agressie, seksueel gedrag, jagen, ontsnappen...), maar niet dezelfde functie hebben. Het s. is een gedrag waarbij het individu de gedragingen van de volwassenheid leert uit te voeren en de nodige musculatuur e.d. ervoor ontwikkelt. Spelelementen kunnen onderscheiden worden van de volwassen gedragselementen door de metacommunicatie, waarbij het spelgedrag wordt voorafgegaan door een signaal dat de communicatieve betekenis van het daarop volgende gedrag, beïnvloedt.