Term uit de organisatieleer. Het geheel van organisatietheorieën, benaderingswijzen, mensbeelden, principes, veronderstellingen en vuistregels, gericht op de organisatie van de arbeid op basis van min of meer wetenschappelijk gefundeerde methodes van bedrijfsvoering, met het doel te komen tot oplossingen voor het vraagstuk van de arbeidsproduktiviteit.
Wetenschappelijke bedrijfsvoering is de vroegste stroming (circa. 1920) in de organisatieleer. Bekende aanhangers zijn Taylor, Gulick, Fayol, Urwick en de aanhangers van de zogenaamde Amsterdamse School. Men spreekt wel van de Klassieke School (klassieke organisatietheorie) of van het Taylorisme, vanwege de sterke invloed van de Amerikaan F. Taylor.
