Onderafdeling van de Keltische roman, die zelf weer een onderafdeling is van de hoofse roman. De Graalroman is nauw verwant aan de Arthurroman: in de meeste Graalromans is het een lid van de Ronde Tafel die een queeste onderneemt naar de ‘graal’.
In sommige romans is dit een edelsteen, in andere zomaar een geheimzinnig voorwerp, in weer andere de beker die Jezus gebruikt zou hebben bij het Laatste Avondmaal en waarin zijn bloed zou zijn opgevangen toen hij aan het kruis met een speer werd doorboord. De graal (misschien afgeleid van het Latijnse ‘gradalis’, beker), die genezende krachten zou hebben, wordt bewaard in een burcht op de berg Monsalvat (= Verlossersberg) en bewaakt door Graalridders.
Sommigen van hen waren eerst lid van de Ronde Tafel en zijn na een geslaagde queeste Graalridder geworden, zoals Parcival (Perceval). Bekende Graalromans zijn Perceval (ca.1180) van Chrétien de Troyes, Roman de l’histoire du Graal (ca.1180) van Robert de Boron en Parzival (ca.1210) van Wolfram von Eschenbach.
