Staat in het westen van Afrika; op 24 september 1974 onafhankelijk.
Guinee-Bissau was eeuwenlang een Portugese kolonie. In 1886 werden de grenzen van het land vastgelegd in een Portugees-Franse overeenkomst. In de jaren zestig van de twintigste eeuw begon een onafhankelijkheidsoorlog tegen Portugal, geleid door Amilcar Cabral. De in 1924 geboren Cabral stichtte in 1948 in Lissabon een Centrum voor Afrikaanse Studies. In 1956 richtte hij de Partido do Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde (PAIGC, Afrikaanse Partij voor de Onafhankelijkheid van Guinee-Bissau en Kaapverdië) op. Van 1962 tot zijn dood in 1973 voerde hij met succes een guerrilla tegen de Portugese machthebbers. De koloniale oorlogen die Portugal in Afrika moest uitvechten, leidden in april 1974 tot de Portugese Anjerrevolutie die de dictatuur in Portugal wegvaagde. Als gevolg van deze revolutie werd Guinee-Bissau in hetzelfde jaar op 24 september onafhankelijk. Bissau werd de hoofdstad van de onafhankelijke staat.
In 1977 verenigden Guinee-Bissau en de Republiek Kaapverdië zich. Die samenwerking werd geen succes, waardoor het in 1980 tot een breuk kwam. In november 1980 kwam in Guinee-Bissau door een militaire staatsgreep een Revolutionaire Raad aan de macht; generaal Vieira werd president. In 1984 werd het burgerlijk bestuur hersteld. Een nieuwe grondwet stelde een volksvertegenwoordiging in, alleen bevolkt door leden van de PAIGC. Na de breuk met Kaapverdië was de partijnaam niet veranderd.
Op 3 juni 1994 werden in Guinee-Bissau voor het eerst parlementsverkiezingen met meerdere partijen gehouden. De PAIGC behaalde 62 van de 100 zetels. De zittende president Vieira won in de tweede ronde de presidentsverkiezingen. Ondanks beschuldigingen van verkiezingsfraude verklaarden internationale waarnemers dat de verkiezingen vrij en eerlijk waren verlopen.
