Een verbond van Arabische staten, bedoeld om de eenheid in de Arabische wereld te bevorderen.
De Liga werd op 22 maart 1945 in Caïro gesticht door Egypte, Saudi-Arabië, Transjordanië (het latere Jordanië), Syrië, Libanon, Irak en Jemen (het latere Noord-Jemen). In de volgende jaren traden toe: Libië (1953), Sudan (1956), Tunesië (1958), Marokko (1958), Algerije (1962), Koeweit (1967), de Volksrepubliek Zuid-Jemen (1967), de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Oman (1971), Qatar (1971), Mauritanië (1973), Somalië (1974), de PLO (1976) en Djibouti (1977).
Ieder lid heeft in de Ligaraad één stem. Besluiten van de raad zijn alleen bindend voor díe staten die vóór een voorstel hebben gestemd.
Vanaf het ontstaan van de organisatie waren er interne moeilijkheden. Zo werd men het niet eens over de vraag wie als leider moest optreden: Egypte of Irak. Het eensgezindst was men nog in de afkeer van de staat Israël.
Uit protest tegen de vrede die Egypte in 1979 met Israël sloot, werd het hoofdkwartier van de Liga in dat jaar van Caïro naar Tunis verplaatst.
