(Latijn : sandre — wijden), → beloning of → straf verbonden aan een handeling. Men onderscheidt natuurlijke sancties (een onvoorzichtig kind dat met vuur speelt, brandt zich), maatschappelijke sancties (onderscheidingen, gevangenisstraffen), subjectieve sancties (wroeging).
Oorspronkelijk hadden maatschappelijke sancties een straffend, repressief karakter: misdadigers werden in het openbaar getoond, zodat men zijn wraakgevoelens kon bevredigen, en om een voorbeeld te stellen aan de mensen. Met de ontwikkeling van de psychologie krijgen sancties een meer educatief karakter. Tegenwoordig tracht de justitie minder om delinquenten te straffen dan om ze opnieuw aan te passen; gaat men er van uit dat men delinquent wordt door sociaal-economische en affectieve invloeden waarvoor de gehele maatschappij verantwoordelijk is.
