Wat is de betekenis van Sanctie?

Een sanctie is een straf of maatregel die is opgelegd in een strafzaak, zoals geldboete, gevangenisstraf, terbeschikkingstelling en ontzegging van de rijbevoegdheid.

sanctie - zelfstandig naamwoord uitspraak: sank-sie 1. strafmaatregel waarmee je dreigt ♢ er staan strenge sancties op spijbelen van school Zelfstandig naamwoord: sank-sie de sanctie de...

Straf of maatregel die wordt toegepast als rechtsregels worden overschreden.

Het woord sanctie komt uit het Latijn en betekent strafmaatregel. Een sanctie heeft een bestraffend karakter omdat met de sanctie bepaald gedrag wordt veroordeeld in de vorm van een straf. Wanneer een persoon over de snelweg 30 kilometer per uur te hard rijdt met zijn auto, loopt hij een groot risico om een verkeersboete te krijgen. Wanneer de pers...

(de; -s) SP - middel om de naleving van een voorschrift, regel af te dwingen of als straf voor een overtreding - Sanctie op overtreding van een gedragsregel kwam in 1815. In dat jaar maakte de The Society of Aberdeen Golfers de volgende regel: ‘De tegenstander mag de speler niet hinderen door te gaan lopen of hem in de weg te staan. Doet hij dit we...

In Amsterdam kwam in de jaren dertig de verwensing krijg de sancties! voor. Een eendagsvlieg die al sedert jaren niet meer gehoord wordt. “Toen Italië Abessinië was binnengevallen, hoorde men overal van sancties spreken. De volksman begreep de eigenlijke betekenis niet, alleen dat het iets ergs was.” (Berns 1993: 87). D...

[Lat. sanctio = strafbepaling, van sancire, sanctum = heilig-onschendbaar maken, bevestigen, verbieden onder strafbedreiging; vgl. sacer = heilig] 1. wettelijke bekrachtiging, bevestiging, goedkeuring; 2. dwangmiddel dat in werking treedt bij overtreding van een voorschrift of bepaling; ook: strafmaatregel; 3. (psych...

dwangmaatregel; bekrachtiging; goedkeuring

Middel om iemand positief of negatief te beïnvloeden.

1. goedkeuring, bekrachtiging; sanctioneren, goedkeuren: het parlement sanctioneerde de maatregelen van de regering; 2.dwangmaatregel tegen een staat die verdragen schendt; deze sancties kunnen van economische aard zijn: verbreking van de handelsbetrekkingen en stopzetten van het verkeer (tegen Italië 1935-1936 in de Abessijnse veldtocht); zij...

[Lat. sanctio, strafbepaling, sancire, onschendbaar maken, verbieden op straffe van], v. (-s), 1. bekrachtiging, erkenning of goedkeuring door een bevoegd gezag van een bestaande toestand of van een genomen besluit of maatregel: ergens zijn sanctie aan verlenen; 2. dwangmiddel, middel om de naleving van een voorschrift af te dwingen of als straf v...

(Latijn : sandre — wijden), → beloning of → straf verbonden aan een handeling. Men onderscheidt natuurlijke sancties (een onvoorzichtig kind dat met vuur speelt, brandt zich), maatschappelijke sancties (onderscheidingen, gevangenisstraffen), subjectieve sancties (wroeging).

bekrachtiging, dwangmiddel.

(<Fr.-Lat.), v. (-s, ...tiën), 1. bekrachtiging, erkenning of goedkeuring door een daartoe bevoegd gezag van een bestaande toestand of van een genomen besluit of maatregel: de sanctie weigeren aan; ergens zijn sanctie aan verlenen; Pragmatieke Sanctie, zie Pragmatiek; 2. dwangmiddel, middel om de naleving van een...

v. 1 bevestiging, goedkeuring, (wettelijke) be- krachtiging; 2 gevolg v. d. overtreding; 3 dwangmiddel, strafmaatregel.

v. sancties, sanctiën (Fr. [Lat. sanctio]: 1 bevestiging, goedkeuring, bekrachtiging; 2 waarborg, [economische] dwangmaatregel om verdragsbepalingen te doen uitvoeren): 1. wettelijke sanctie aan een bestaande toestand geven; 2. opheffing der sancties; lees sanksie.

v. wettelijke bevestiging; dwangmiddel.

bekrachtiging, waarborg; dwangmaatregel, d/e regeering genomen o/d bepalingen v/e verdrag te doen uitvoeren. Dergelijke maatregelen werden i/h Verdrag v. Versailles opgenomen legen de overwonnenen.

1° (moraal) in breeden zin iedere vergelding van een daad door belooning of straf, in enge beteekenis alleen de strafvergelding, speciaal die positieve s., welke van den menschelijken wetgever afkomstig is. De natuurlijke s. vormen de gevolgen, welke uit het al of niet onderhouden van de wet natuurlijkerwijze voortvloeien, zooals bijv. het eeuw...

(‘sanksi) v. (-s) [Fr. < Lat. sanctio] 1. Algm. bekrachtiging, bevestiging, goedkeuring : → Pragmatieke Sanctie. 2. Inz. dwangmiddel als waarborg : wetten zonder -s. sanctificatie → sanctifikatie.