Sanctie
Een sanctie is een straf of maatregel die is opgelegd in een strafzaak, zoals geldboete, gevangenisstraf, terbeschikkingstelling en ontzegging van de rijbevoegdheid.
Nu slechts 21,95!
Begrippenlijsten van het CBS
Een sanctie is een straf of maatregel die is opgelegd in een strafzaak, zoals geldboete, gevangenisstraf, terbeschikkingstelling en ontzegging van de rijbevoegdheid.
Nederlands woordenboek voor onderwijs
sanctie - zelfstandig naamwoord uitspraak: sank-sie 1. strafmaatregel waarmee je dreigt ♢ er staan strenge sancties op spijbelen van school Zelfstandig naamwoord: sank-sie de sanctie de...
Begrippen in de rechtspraak
Straf of maatregel die wordt toegepast als rechtsregels worden overschreden.
Fractiemedewerker Tweede Kamerfractie PvdA
Het woord sanctie komt uit het Latijn en betekent strafmaatregel. Een sanctie heeft een bestraffend karakter omdat met de sanctie bepaald gedrag wordt veroordeeld in de vorm van een straf. Wanneer een persoon over de snelweg 30 kilometer per uur te hard rijdt met zijn auto, loopt hij een groot risico om een verkeersboete te krijgen. Wanneer de pers...
Golfsportwoordenboek door Jan Luitzen
(de; -s) SP - middel om de naleving van een voorschrift, regel af te dwingen of als straf voor een overtreding - Sanctie op overtreding van een gedragsregel kwam in 1815. In dat jaar maakte de The Society of Aberdeen Golfers de volgende regel: ‘De tegenstander mag de speler niet hinderen door te gaan lopen of hem in de weg te staan. Doet hij dit we...
Prof. dr. P.G.J. van Sterkenburg: Vloeken, een cultuurbepaalde reactie op woede, irritatie en frustratie (SDU, 2001).
In Amsterdam kwam in de jaren dertig de verwensing krijg de sancties! voor. Een eendagsvlieg die al sedert jaren niet meer gehoord wordt. “Toen Italië Abessinië was binnengevallen, hoorde men overal van sancties spreken. De volksman begreep de eigenlijke betekenis niet, alleen dat het iets ergs was.” (Berns 1993: 87). D...
Woordenboek vreemde woorden
[Lat. sanctio = strafbepaling, van sancire, sanctum = heilig-onschendbaar maken, bevestigen, verbieden onder strafbedreiging; vgl. sacer = heilig] 1. wettelijke bekrachtiging, bevestiging, goedkeuring; 2. dwangmiddel dat in werking treedt bij overtreding van een voorschrift of bepaling; ook: strafmaatregel; 3. (psych...
Jan Meulendijks
dwangmaatregel; bekrachtiging; goedkeuring
Psychologie en Sociologie
Middel om iemand positief of negatief te beïnvloeden.
Encyclopedie voor Zelfstudie
1. goedkeuring, bekrachtiging; sanctioneren, goedkeuren: het parlement sanctioneerde de maatregelen van de regering; 2.dwangmaatregel tegen een staat die verdragen schendt; deze sancties kunnen van economische aard zijn: verbreking van de handelsbetrekkingen en stopzetten van het verkeer (tegen Italië 1935-1936 in de Abessijnse veldtocht); zij...
Nederlandse encyclopedie
[Lat. sanctio, strafbepaling, sancire, onschendbaar maken, verbieden op straffe van], v. (-s), 1. bekrachtiging, erkenning of goedkeuring door een bevoegd gezag van een bestaande toestand of van een genomen besluit of maatregel: ergens zijn sanctie aan verlenen; 2. dwangmiddel, middel om de naleving van een voorschrift af te dwingen of als straf v...
N.Sillamy
(Latijn : sandre — wijden), → beloning of → straf verbonden aan een handeling. Men onderscheidt natuurlijke sancties (een onvoorzichtig kind dat met vuur speelt, brandt zich), maatschappelijke sancties (onderscheidingen, gevangenisstraffen), subjectieve sancties (wroeging).
Vreemde woorden woordenboek
bekrachtiging, dwangmiddel.
Nederlands woordenboek (7e druk - 1950)
(<Fr.-Lat.), v. (-s, ...tiën), 1. bekrachtiging, erkenning of goedkeuring door een daartoe bevoegd gezag van een bestaande toestand of van een genomen besluit of maatregel: de sanctie weigeren aan; ergens zijn sanctie aan verlenen; Pragmatieke Sanctie, zie Pragmatiek; 2. dwangmiddel, middel om de naleving van een...
Vreemde woorden, uitdrukkingen en afkortingen (1948)
v. 1 bevestiging, goedkeuring, (wettelijke) be- krachtiging; 2 gevolg v. d. overtreding; 3 dwangmiddel, strafmaatregel.
M. J. Koenen's Verklarend handwoordenboek
v. sancties, sanctiën (Fr. [Lat. sanctio]: 1 bevestiging, goedkeuring, bekrachtiging; 2 waarborg, [economische] dwangmaatregel om verdragsbepalingen te doen uitvoeren): 1. wettelijke sanctie aan een bestaande toestand geven; 2. opheffing der sancties; lees sanksie.
S. van Praag (1937)
v. wettelijke bevestiging; dwangmiddel.
Encyclopedie voor Iedereen
bekrachtiging, waarborg; dwangmaatregel, d/e regeering genomen o/d bepalingen v/e verdrag te doen uitvoeren. Dergelijke maatregelen werden i/h Verdrag v. Versailles opgenomen legen de overwonnenen.
25 delen, uitgegeven 1933-1939. Uitgeverij Joost van den Vondel te Amsterdam.
1° (moraal) in breeden zin iedere vergelding van een daad door belooning of straf, in enge beteekenis alleen de strafvergelding, speciaal die positieve s., welke van den menschelijken wetgever afkomstig is. De natuurlijke s. vormen de gevolgen, welke uit het al of niet onderhouden van de wet natuurlijkerwijze voortvloeien, zooals bijv. het eeuw...
Modern Woordenboek (1930-1961)
(‘sanksi) v. (-s) [Fr. < Lat. sanctio] 1. Algm. bekrachtiging, bevestiging, goedkeuring : → Pragmatieke Sanctie. 2. Inz. dwangmiddel als waarborg : wetten zonder -s. sanctificatie → sanctifikatie.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.