De gehechtheid van een moeder aan haar kroost is op experimentele wijze bestudeerd. Door een serie proeven met witte ratten heeft Warden aangetoond dat deze neiging over het algemeen sterker is dan iedere andere (honger, dorst, enz.).
Volgens Young zou het moederlijk gedrag grotendeels verklaard worden door de noodzaak welke de moeder heeft om bij het zogen haar pijnlijke tepelklieren te ontlasten. Maar ook andere factoren spelen een rol bij dit gedrag. Om de invloed van de hormonen te bestuderen, heeft men bij volwassen mannetjesratten de voorlob van de hypofyse ingeplant; men stelde een typisch moederlijk gedrag vast: nestbouw, het likken der jongen enz. Bij mensen spelen naast biologische en fysiologische ook psychosociale oorzaken een onbetwistbare rol bij dit gedrag. Bij sommige primitieve volkeren waar de vaders veel tijd en zorg besteden aan de kinderen (bijv. bij de Manusstam op Nieuw-Guinea, welke door → Mead geobserveerd is) ziet men dat de meisjes zich niet interesseren voor poppen, wanneer men hun deze aanbiedt, en dit spelen aan de jongens overlaten. →Instinct, Kindermoord.
