tak van de vergelijkende psychologie. Daar de vorderingen op het terrein van de psychologie grotendeels afhankelijk zijn van strikt experimentele methoden, ziet de experimentele onderzoeker (Pavlov bijv.) zich genoodzaakt proeven met dieren te nemen.
Deze keuze, waaraan wel enige bezwaren verbonden zijn (zoals, om slechts één voorbeeld te noemen, de verleiding de ervaringen met dieren op de mens over te brengen), biedt talrijke voordelen. Zo kan men vanwege de korte(re) levensduur van de meeste dieren onderzoekingen op langere termijn verrichten. Wanneer men bijvoorbeeld experimenten met 20 generaties ratten uitvoert (dezelfde experimenten vergen bij de mens 600 jaar), kan men de invloed nagaan die de → erfelijkheid heeft op de eigenschappen door een doolhof te kunnen lopen. Aangezien verder de levensomstandigheden en de fysiologische toestand van het dier gemakkelijker te bestuderen zijn dan die van de mens, zijn er bepaalde proeven te doen. Zo is het, met behulp van de ontberingsmethode die men moeilijk op een mens kan toepassen - mogelijk na te gaan hoe sterk een → drift (honger, dorst) is. Tenslotte is men bij riskante proeven, zoals het lanceren van een bemand ruimteschip rond de aarde, waarbij men de psychofysiologische gevolgen van de gewichtsloosheid en van de kosmische stralen wil nagaan, aanvankelijk aangewezen op proeven met dieren. → Anticipatie, Antropomorfisme, Chronisch, Ethnologie, Shamrage.
