Deze leer die beweert dat er verband bestaat tussen bepaalde gebieden van de hersenen en de functies van de geest, was reeds te vinden in het→frenologisch systeem van Gall en heeft zich in de 19e eeuw ontwikkeld na de werken van Broca over de taal. Men heeft zones van de hersenschors kunnen vaststellen, welke betrekking hebben op het gezicht (achterhoofdsschors), op het tastvermogen (wandschors), op het gehoor, op de spraak, enz.
Algemeen gesproken kan men zeggen dat het gebied van de hersenbasis betrekking heeft op het→ instinctieve en→emotionele leven en dat de hersenschors de zintuiglijke,→motorische en intellectuele functies controleert. Men gelooft niet meer in het bestaan van een bepaalde ‘plaats der geestelijke vermogens’, maar in functionele zones waar de neuronenbanden doorgaan, die nodig zijn voor de werking van de zenuwen. Wanneer de hersenen gekwetst zijn, kunnen ongeschikt geworden banen vervangen worden door andere welke, na verloop van enige tijd, vanzelf ontstaan.
