Asiento [Sp.], verdrag, (wissel)contract.
Er zijn twee vormen van asiento uit de geschiedenis bekend. 1. Het asiento bij uitstek was het monopolie dat de Spaanse regering voor geld afstond om een vastgesteld aantal negerslaven in te voeren in de Spaans-Amerikaanse gebieden. Het eerste asiento werd in 1517 uitgegeven. Tussen 1517 en 1552 was het regelmatig in handen van Nederlanders. Bij het aangaan van de personele unie tussen Spanje en Portugal (1580) kwam het in handen van de Portugezen, die het weer verloren na de scheiding van de twee landen in 1640. Tussen 1663-1701 werden drie asiento's uitgegeven: het eerste aan een Genuees handelskantoor, het tweede aan een Hollands handelshuis en het derde aan een Portugese onderneming, die geen eigen schepen had en daardoor geheel afhankelijk was van Nederlanders en Engelsen. Gedurende deze periode was de uitvoering van het asiento sterk vermengd met smokkelhandel op de Spaanse gebieden, aangezien de toegestane handel daarop een Spaans monopolie was. In 1701 ging het asiento naar een Frans handelshuis, nadat in Spanje de Franse Bourbons op de troon gekomen waren. Dit werd een van de aanleidingen tot de → Spaanse Successieoorlog, die in 1713 eindigde. De vrede (van → Utrecht) bepaalde dat het asiento bij verdrag voor dertig jaar in Engelse handen kwam. De South Sea Company opereerde vanaf Jamaica en berokkende Spanje door haar uitgebreide smokkelhandel dermate veel schade, dat in 1739 de zogeheten Asiento-oorlog uitbrak. Bij de Vrede van → Aken (1748) mocht de South Sea Company de vier ontbrekende jaren nog inhalen, maar zij gaf het asiento in 1750 tegen een schadeloosstelling aan de Spaanse regering terug. 2. Een overeenkomst tussen de Consejo de Hacienda (Spaanse Financiënraad) als vertegenwoordiger van de Spaanse koning, en een bankier of een handelaar (asientista) voor een lening op korte termijn, met name het asiento de España en het asiento de Flandes. Het eerstgenoemde werd voornamelijk in de tweede helft van de 16e en 17e eeuw gebruikt om een bepaalde geldsom over te maken aan de algemene betaalmeester van de Spaanse troepen in de Nederlanden (pagador general), waarmee deze de soldij kon uitkeren. De asientista was dan telkens iemand uit Spanje die via financiële partners of correspondenten in het Noorden handelde. Het asiento de Flandes was vooral vòòr 1609 in gebruik. De landvoogd in de Nederlanden bedong dit asiento voor dezelfde doeleinden bij een handelaar tegen een soort assignatie, die op een bepaalde vervaldag bij de Spaanse Financiënraad betaalbaar was.
