Landvoogd, bestuurder van een land bij afwezigheid van de Koning of van een andere soeverein. De Nederlanden werden vanaf 1507 namens de Habsburgse keizers door landvoogden bestuurd.
Voor de Noordelijke Nederlanden kwam hieraan in 1581 formeel een einde door de Acte van → Verlatinghe. In de Zuidelijke Nederlanden bleef de functie tot 1795 bestaan.
