ziekten met dikwijls dodelijke afloop, die zijn ontstaan door stoffen die het lichaam van buitenaf toegevoerd zijn of in het lichaam zelf zijn ontstaan door verkeerde stofwisselingsprocessen. Vergiften van buitenaf kunnen, al dan niet opzettelijk, via het spijsverteringskanaal, de urinewegen en de schede, via de al dan niet verwonde huid en slijmvliezen in het lichaam binnenkomen.
Ook in de natuurlijke stofwisseling ontstaan echter stoffen, die giftig werken en in de stofwisseling geneutraliseerd en uitgescheiden moeten worden, wil het lichaam daar geen schade van ondervinden. De uitwerking kan merkbaar worden op de plaats van inwerking of ver daar vandaan, in bepaalde weefsels en organen. In geval van v. moet men altijd zo snel mogelijk een arts laten komen, omdat het al of niet nemen van de juiste maatregelen in het allereerste beginstadium dikwijls van doorslaggevende betekenis kan zijn. Resten van spijzen, tabletten, vloeistoffen, ampullen, die de oorzaak zouden kunnen zijn en ook braaksel, urine en andere uitscheidingsprodukten moeten zorgvuldig bewaard worden, omdat scheikundig onderzoek daaraan dikwijls belangrijke gegevens omtrent de aard van de v. kan ontlenen. De behandeling heeft als eerste doel alle vergif, dat nog niet in werking getreden is, zo snel mogelijk uit het lichaam te verwijderen, om te voorkomen dat het verder opgenomen wordt. Braakmiddelen, maag-darmspoelingen, laxeermiddelen, afbinden van ledematen in geval van slangebeten, enz. Koffiekool, Heilerde om het gif in maag en darm te binden, melk drinken, wonden uitzuigen, uitscheiding en bloedsomloop stimuleren zijn het meest noodzakelijk.
