belangrijk orgaan, dat juist in de natuurgeneeskunde voor veel genezingsprocessen een uiterst belangrijke rol speelt. Bestaat uit 3 lagen: de opperhuid (epidermis), die van onder af steeds nieuwe cellen vormt, die aan de bovenkant verhoornen en langzamerhand door afschilferen afgestoten worden; de lederhuid, die bestaat uit een dicht net van bindweefsel- en elastische vezels, buitengewoon rijk voorzien van haarvaten en zenuwen; en het onderhuidse celweefsel dat bestaat uit los bind- en vetweefsel. De opperhuid dient in de eerste plaats als bescherming van het lichaam tegen de buitenwereld, de lederhuid is via het haarvatennet direct met de bloedsomloop verbonden en dient voor de warmteregulatie, de bloedverdeling, de stofwisseling en belangrijke hormonale processen.
In deze laag bevinden zich op de grens met het onderhuidse celweefsel veel zweetklieren, die via een lange, gewonden gang door de opperhuid heen in verbinding staan met de buitenwereld; ook bevinden zich hier de talgklieren, die samen met de haren naar buiten komen en olie- en vetzuren afscheiden, die de huid beschermen. Door de zweetklieren is de huid een belangrijk uitscheidings- en afleidings-orgaan, dat net zo werkt als de nieren en deze gedeeltelijk kan vervangen. De huid is wel eens voornier genoemd. Zware stoornissen van de stofwisseling en van de inwendige uitscheiding veranderen de huid, zodat ze van betekenis kan zijn bij het onderkennen van een ziekte. Is nauw verbonden met zowel het centrale als het vegetatieve zenuwstelsel. Het vegetatieve zenuwstelsel verzorgt de haarvaten; het centrale zenuwstelsel heeft zijn eigen fijnste zenuwuiteinden ontwikkeld, die tast-, warmte- en pijnwaarneming verzorgen en de huid tot een zintuigorgaan voor de gevoelswaarneming maken. De h. is een orgaan van vitaal belang. Wanneer meer dan de helft van de oppervlakte vernield wordt, kan het leven niet meer gered worden; uitvallen van grotere gedeelten is altijd levensgevaarlijk. De huid gezond houden is een belangrijke biologische taak.
Vele behandelingen uit de natuurgeneeswijze werken in op het huidorgaan (water, lucht, licht, massage, omschakelen), zodat deze altijd in het genezingsplan betrokken is. Het beïnvloeden van de h. is belangrijk bij stofwisselings-, bloedsomloop- en infectieziekten. Harden bestaat in hoofdzaak uit het verstevigen, oefenen en belasten van het huidorgaan.
