littekenweefsel van het bot. Eerst wordt, zoals bij het gewone litteken, bindweefsel gevormd, dat verandert in kraakbeen- en beenderachtig weefsel en tenslotte beenderweefsel wordt.
De basisbestanddelen hiervoor zijn de bij de botbreuk ontstane bloeduitstorting en de bij het versplinteren van het been vrijgekomen celelementen, in het bijzonder die uit het beenvlies. Bij sterk versplinterde breuken is de c.v. dikwijls sterker en sneller dan bij gladde overlangse breuken. Het hard worden van de c. en daarmee van de breuk hangt samen met de kalkstofwisseling en de interne secretie. Tijdens de zwangerschap blijft dit proces vaak uit, om na het beëindigen van de zwangerschap op te treden; op hogere leeftijd doen zich op dit punt eveneens moeilijkheden voor. Men kan c.v. bevorderen door een gezonde voeding met verse levensmiddelen (rauw fruit, groenten, zuurkool). Wanneer de verkalking achterwege blijft, zijn de samengegroeide stukken been bewegelijk met elkaar verbonden (pseudarthrosis).
