Het beenderstelsel, dat bestaat uit de door banden en kapsels samengehouden b., bepaalt de houding en de beweeglijkheid van het lichaam en beschermt de inwendige organen (hersenen, organen van borst en bekken). Naast vastheid hebben de b. ook een hoge mate van veerkracht.
Het been is een levend weefsel, dat door voortdurende afbraak en opbouw in stand gehouden wordt. Het kan zich op deze wijze zich te allen tijde aanpassen aan veranderingen in de belasting en zich omvormen. Het beenderstelsel (skelet) bestaat uit holle en platte beenderen. De belangrijkste b. zijn: schedel- en hoofdbeenderen, de wervels, de beenderen van de borstkas; de ledematengordels bestaande uit de schoudergordel en de b. van de arm, het bekken en de b. van het been. De b. van het hoofd zijn: 15 schedelbeenderen en 18 aangezichtsbeenderen; de wervelkolom bestaat uit 7 hals-, 12 borst- en 5 lendewervels; de schoudergordel uit 2 sleutelbeenderen en 2 schouderbladen; de armen elk uit 1 bovenarmbeen, ellepijp, spaakbeen, 8 handwortelbeentjes, 5 middenhandsbeentjes, 5 basis-, 4 midden- en 5 eindvingerkootjes (duim heeft geen middenkootje); het bekken bestaat uit de beide heupbeenderen, heiligbeen met stuitbeen en de beengewrichten; de benen bestaan elk uit 1 dijbeen, scheenbeen en kuitbeen, 7 voetwortelbeentjes, 5 middenvoetsbeentjes, 5 basis-, 4 midden- en 5 eindkootjes (grote teen heeft geen middenkootje).De b. zijn aan de buitenkant bekleed met beenvlies (periost); dit bevat buitengewoon fijne zenuwvaten en is erg gevoelig voor pijn. Vanuit dit beenvlies wordt het bot gevoed en herstelt het zich na verwondingen. In de holle ruimte binnenin bevindt zich het beenmerg. Rood beenmerg dient de aanmaak van nieuw bloed, geel, vervet beenmerg is in rust en kan in geval van nood omgevormd worden tot rood beenmerg. Ziekte en in gebreke blijven van het beenmerg leiden tot bloedarmoede, onvoldoende afweervermogen in geval van infectie en stoornissen van de bloedstolling.
