(Lat. uniformis, eenvormig), eenvormige klederdracht van hen. die tot een leger behoren, ten einde in de strijd vriend en vijand direct te kunnen onderscheiden.
In tegenstelling met de pronkuniformen, die van de zeventiende eeuw tot in het begin van de 20e eeuw in zwang waren, zijn de moderne U. in de eerste plaats practischer aan de eisen van de dienst aangepast, o.a. door weinig opvallende kleuren. Deze verandering in de U. voltrok zich onder invloed van de moderne oorlogvoering, speciaal in W.O.I.
Volkenrechtelijk legitimeert het uniform de drager daarvan als persoon die deel uitmaakt van het leger. De dienst-U. van politie, postboden, spoorwegbeambten enz. werden ontleend aan het leger.
Internationaal vastgestelde U. zijn b.v. die van het Rode Kruis en de padvinders. Na W.O. I voerden verschillende politieke organisaties U. in voor haar leden. Tot in de 17e eeuw waren in de uniformdracht der militairen grote vrijheden geoorloofd. Omstreeks 1670 werd de uniform streng doorgevoerd voor de soldaten; de officieren behielden toen nog vrijheid van kleding. Pas in de 18e eeuw werd de uniformering over de hele linie streng doorgevoerd.
