De Kleine Winkler Prins

Winkler Prins (1949)

Gepubliceerd op 13-06-2020

Schrift

betekenis & definitie

het vastleggen van zinnen, woorden of afzonderlijke klanken (letters) door vooraf-overeengekomen tekens. Oudste, hier en daar nog door natuurvolken gebezigde S. is het pictografische S., bestaande uit bepaalde afbeeldingen die in verschillende combinaties worden gebruikt (Oud-Egypt. hiëroglyphen).

Daarnaast syllaben-S., waarin woorden en lettergrepen door tekens worden vastgelegd (oudste: Chinees en spijkerschrift). In latere hiëroglyphen en in het Semietische S. (ca 12e eeuw v.C.) worden tekens voor afzonderlijke klanken gebruikt. Uit het Semietische S. ontwikkelden zich het Phoenicisch, het Oudhebreeuws, het Syrische S., ook Arab. en Ethiop. S., terwijl ook verschillende Indische S.-en van Semiet, oorsprong zijn. Het Griekse S. ontstond waarschijnlijk uit het Phoenic. S., het Latijnse S. is van in Ital. gevestigde Gr. kolonisten afkomstig.

Het oudste Germ. S. is het Runen-S.; in Rusland, Bulgarije, Servië enz. is het Cyrillische S. in zwang, dat van Oudgriekse oorsprong is.