(Gr. paroikia, buurt, Lat. parochia), het kerkelijk gebied, deel uitmakend van een bisdom, waarover een priester, pastoor genoemd, is aangesteld om er in opdracht van de bisschop de zielzorg uit te oefenen. Men spreekt in dit verband van parochiegeestelijken (pastoor met kapelaans), parochianen (de daartoe behorende gelovigen) en parochiekerk.
Protestanten gebruiken het woord wel om er een gemeente of een wijk (deel van een gemeente) mee aan te duiden.
