oorspr. de taal van Latium, de streek om Rome (welks bewoners 338 v.C. door de Romeinen werden onderworpen), daarmee taal van Rome en als gevolg der Rom. veroveringen ambtelijke taal van de onderworpen gebieden geworden.
Uit de div. locale vormen van het omgangs(zg. vulgair) Latijn ontwikkelden zich, vooral sedert de ineenstorting van het Rom. rijk, mede onder invloed van de oorspr. talen dier gebieden, de neo Latijnse of Romaanse talen. Het Lat. der klassieke periode onderging onder invloed van het Christendom wijzigingen en werd in die vorm (kerklatijn) de universele taal der R.K. kerk; de klass. vorm, met neologismen, is nog steeds die der geleerde wereld en was tot 1830 de voertaal ook aan de Ned. hogescholen.
