(1), electrostatische inductie, influentie: de electrische toestand van de aether in de omgeving van een electrische lading induceert op een in het krachtveld aanwezig lichaam een tegenlading;
(2) magnetische inductie: een permanente magneet kan in een weekijzeren staaf door inductie magnetisme oproepen, dat alleen bestaan kan in afhankelijkheid van de permanente magneet;
(3) electromagnetische inductie: beweegt een geleider in een richting loodrecht op een permanent magnetisch veld, dan vloeit gedurende de beweging in de kring van de geleider een electrische stroom, die voor een in de richting van de magnetische krachtlijnen ziende waarnemer van links naar rechts loopt als de beweging van de geleider van boven naar beneden plaatsvindt. Vermeerdert de sterkte van het magneetveld dan wordt in de geleider een electrische stroom geïnduceerd die voor een in de richting van de magnetische krachtlijnen ziende waarnemer tegen de wijzers van het uurwerk in loopt. En idem bij vermindering van het magnetisch veld loopt er een electrische stroom in de richting waarin de wijzers van een uurwerk lopen;
(4) in de logica het opklimmen van meer concrete, bijzondere begrippen naar meer abstracte, algemene. Teg. deductie. Inductiemotor, wisselstroom-, of draaistroommotor, waarbij het hoofdveld van de machine uitsluitend door haarzelf opgewekt wordt.
