(1884), Frans staatsman, radicaal-socialist. Leraar in de geschiedenis.
Kamerlid. Burgemeester van Carpentras. Verzette zich tegen Poincaré’s Roerpolitiek (1923). Jan. 1933 min. van Oorlog. Eerste Min. Vormde een sterk kabinet, bevorderde ontwapening, tekende het 4-mogendhedenverdrag met Duitsland, Groot-Brittannië en Italië.
Trachtte met Italië op goede voet te komen. Zijn financiële maatregelen stuitten op verzet, moest Oct. 1933 aftreden als Eerste Min., maar bleef min. van Oorlog onder Sarraut en Chautemps. Deze viel naar aanleiding van het Stavisky-schandaa! en D. werd opnieuw Eerste Min. (Jan. 1934). De verontwaardiging over de financiële knoeierijen en het ontslag van de populaire prefect van politie Chiappe leidden tot de Parijse opstand van 7-8 Febr. 1934, die D. tot aftreden noopte. Was 19361938 in vier Volksfrontministeries min. van Oorlog en werd April 1938 premier.Streefde naar ontspanning in de intemationale toestand en sloot met Hitler het Verdrag van München (29-30 Sept. 1938), waarbij Frankrijk zijn bondgenoot Tsjechoslowakije prijsgaf. Trad April 1940 af, bleef tot 18 Mei min. van Oorlog, waarna hij min. van Buitenl. Zaken werd tot Juni. Trachtte naar N.-Afrika te ontkomen, werd einde 1940 gearresteerd. Was een der beklaagden in het proces van Riom 1942. Geïnterneerd in Oostenrijk, bevrijd Mei 1945.
