I (✝ 489 v.C.), koning van Sparta, steunde door een inval in Attica in 510-508 de aristocratische partij in Athene tegen Clisthenes (Kleisthenes) en diens democratische aanhangers;
II, koning van Sparta (370-309 v.C.);
III, koning van Sparta (236-220 v.C.), streed tegen het Achaeïsch Verbond onder Aratus en tegen Antigonus Doson, koning van Macedonië. Vooral bekend door zijn sociale hervormingen: opheffing van alle schulden en gelijke verdeling van de grond. Vluchtte na de nederlaag van Sellasia (221 v.C.) naar Egypte, waar hij zelfmoord pleegde.
