(Arab. sifr.: nul), teken voor getal. De Egyptenaren kenden in hun hiëroglyphenschrift C.-s voor de getallen 1, 10, 100, enz. 33 werd uitgebeeld met 3 X het teken voor 10 en 3 x dat voor 1.
In het hiëratische schrift ook aparte tekens voor 2,... 9. Babyloniërs kenden tekens voor 1, 10 en 100. 365 werd 3, 100, 6, 5. Voor wetenschap (sterrenkunde) gebruikten zij een stelsel met 60 als grondslag. 365 werd 6 (maal 60) + 5. De Grieken gebruikten oorspronkelijk de Herodiaanse C.-s, genoemd naar de Byzantijn Herodianus, die ze ons overleverde. Het waren de beginletters der telwoorden. Hiernaast kwamen later de letters van het alphabet als C. in gebruik.
Bij de Rom. oorspr. 1: I, 10, X, bovenste helft V = 5, 100: x, dit werd gestileerd DIC, waarvan alleen C gehandhaafd bleef, 1000: CXO, dit werd tot M, rechterhelft tot D = 500. Ons C.-schrift van Indische oorsprong, door Arabieren naar het W. overgebracht. Het is een positiesysteem, waarbij de plaats der cijfers hun waarde aangeeft. Het cijfer nul werd waarsch. in 3e eeuw v.C. ingevoerd.
