(1822-1889), Duits Prot. theoloog, de invloedrijkste dogmaticus sinds Schleiermacher*, hoogleraar in Göttingen. Poneerde de zelfstandigheid van de godsdienst tegenover de wijsbegeerte.
Onder verwerping der natuurlijke theologie beschouwde hij de persoon van Christus als enige bron van Godskennis. Het geloof is hem geen zaak van wereldbeschouwing, doch vooral van zedelijk willen en handelen. R. was overtuigd met zijn opvattingen op de bodem der Reformatie te staan. Hoofdwerk: Die christliche Lehre von der Rechtfertigung und Versöhnung.
