(1) taalk.: naam waarmee men de verschillen in duur, toonhoogte, toonsterkte der klanken aanduidt; ook: A.-teken. Naar gelang men klanken in de lettergreep, lettergrepen in het woord of woorden in de zin van elkaar wil onderscheiden, spreekt men van syllabisch (lettergreep-) A., woord-A., zins-A.
Verschillen in duur worden soms quantiteits-A. genoemd (beter: quantiteit), verschillen in toonhoogte muzikaal A., in toonhoogte intensiteits-A. (ook dynamisch A. of klemtoon). Het Ned. heeft een vrij A., dit kan zowel op een eerste, laatste, als tussenlettergreep vallen. In sommige talen speelt accent een rol ter onderscheiding van gelijkluidende woorden (bv. in Russisch);(2) muz.: nadruk op een toon gelegd door versterking of verlenging; het A. kan zijn: metrisch, dynamisch, melodisch, rhythmisch, initiaal of agogisch.
