Wat is de betekenis van accent?

accent - Zelfstandignaamwoord 1. de manier waarop iemand de klanken uitspreekt ♢ Zij heeft een West-Vlaams accent. 2. een teken dat op een klinker kan worden geplaatst ♢ Er moet nog een accent op de letter e. 3. de nadruk ♢ ...

accent - zelfstandig naamwoord uitspraak: ac-cent 1. zwaardere toon waarmee je een lettergreep uitspreekt ♢ het accent in 'aanraden' ligt op de eerste lettergreep 2. manier waarop je de woorden uitspreekt ...

(o.), syn. klemtoon; nadruk die op een bepaalde syllabe in een woord of een bepaald woord wordt gelegd; contrast syn. contrastief accent; de beklemtoning die samenhangt met een verandering van toonhoogte; b.v. Piet komt en niet Jan; melodisch syn. toonhoogteaccent, contrastverlenend accent; accent dat betrekking heeft op de verschillen in toonhoogt...

Een accent is een nadruk in muziek; het teken (1,3) waarmee je dat aangeeft is > en staat boven of onder de noot waar het om gaat.

(aksent) klemtoon; bepaalde uitspraakkenmerken; nuance

1. klemtoon. In het woord „verhoging” ligt het accent op de tweede lettergreep; 2. kenmerkende toon of wijze van uitspraak (tongval): de vreemdeling sprak Nederlands met een eigenaardig accent; hij spreekt Nederlands met een Limburgs accent.

nadruk op een toon door versterking en/of verlenging.

o., de nadruk op een woord; klemtoon; toonteken op een letter; tongval,

s.n., aksint (it).

klemtoon; toonteken; toon: stembuiging; taal, bewoording(en); uitspraak, tongval; krachtige penseelstreek; accent aigu, accent circonflexe, accent grave; aux accents, de, bij het horen van, op de tonen van; ne pas avoir d’accent, zuiver spreken.

1.accent, nadruk 2. klemtoon); fig toon; accents, woorden, taal.

(<Lat.-Fr.), o. (-en), 1. (w. g.) taalklank; 2. klemtoon; (taalk.) nadruk of toonhoogte waardoor een vocalische klank zich van andere onderscheidt; 3. (klem)toonteken; — soortgelijk teken om een ander onderscheid aan te geven: de punten a en a'; 4. nadruk in alg. toepassing: het accent leggen op, in ’t bijzonder...

(1) taalk.: naam waarmee men de verschillen in duur, toonhoogte, toonsterkte der klanken aanduidt; ook: A.-teken. Naar gelang men klanken in de lettergreep, lettergrepen in het woord of woorden in de zin van elkaar wil onderscheiden, spreekt men van syllabisch (lettergreep-) A., woord-A., zins-A. Verschillen in duur worden soms quantiteits-A. genoe...

o. nadruk op lettergreep en woord, klemtoon; toonteken op een letter; eigenaardige tongval van een vreemde taal.

(1 taalkunde) is de naam waarmee men in de taalkunde de verschillen in duur. toonhoogte en toonsterkte aanduidt en wordt eveneens gebruikt voor accentteken. Als deze verschillen de klanken van de lettergreep tegenover elkaar onderscheiden, spreekt men van het syllabisch of lettergreepaccent. Zo draagt in het Nederlands de vocaal het accent van de l...

(< Lat. accentus). In wiskundig tekenschrift wordt het accentteken ' (acutus, accent aigu) eenmaal of in herhaling bij wijze van index gebruikt.

o. -en, (Fr.)[Lat. accentus v. ad + canere = zingen]: ademkracht; klemtoon; klemtoonteken; nadruk): accent zonder meer is muzikaal + dynamisch accent; Hollands spreken met een vreemd accent, tongval; l. aksent.

o. nadruk, op lettergreep of woord.

van de officieele afwijkende uitspraak eener taal; klemtoon of nadruk in taal of muziek.

1) Versterking van den toon ( > ; V sf) dynamisch accent. Dit kan voorkomen op elke maateenheid of onderdeel er van. (Bijv. in Strawinsky: „Le sacre du printemps”). Indien niets anders is aangeteekend krijgt de eerste tel van de maat het zoogenaamd metrisch accent. (Zie onder Metriek).2) Verlenging van den toon (agogisch accen...