Marc'Antonio Ingegneri (Verona 1547-Cremona 1592) was een Italiaans componist, zanger en violist die in zijn religieuze muziek het muzikale tij van de Contrareformatie na het Concilie van Trente zeer goed heeft aangevoeld.
Als koorknaap aan de Dom van Verona was hij in de regels van de contrapuntische schrijfwijze ingewijd door de kapelmeester aldaar, Vincenzo Ruffo. Hierna studeerde hij verder bij Cipriano de Rare in Parma, met wie hij, naar eigen zeggen, op vriendschappelijke voet verkeerde. Vrij spoedig nadat hij zich rond zijn 23e in Cremona had gevestigd, stond hij daar zo goed bekend dat zijn naam in 1572, toen zijn tweede madrigaalbundel verscheen, al goed was voor de lovende verzen van een plaatselijk dichter. Begonnen als zanger, promoveerde hij op zijn 30e tot kapelmeester van de kathedraal. De bonussen die hij herhaaldelijk ontving voor het vele extra werk dat hij in die functie verzette, wijzen op een uitstekende verhouding met zijn werkgevers. Ook zijn belangrijkste leerling, Claudia Monteverdi, maakte er jarenlang geen geheim van dat zijn ontwikkeling tot componist in belangrijke mate te danken was aan de gedegen contrapuntist Ingegneri. Vanwege Ingegneri's positie aan de kathedraal lag het zwaartepunt van zijn oeuvre op religieuze werken, waarvan hij maar liefst vier bundels opdroeg aan zijn contrareformatorische vriend Nicole Sfondrato, de toekomstige paus Gregorius XIV. Dat heeft hem echter niet ervan weerhouden talloze madrigalen te schrijven en daarnaast ook nog eens intellectuele banden te onderhouden met de leden van de Accademia degli Animosi.
Oeuvre
Missen; responsoria; lamentaties voor de Goede Week; 6 boeken madrigalen.
