Klas Torstensson (Nässjö, 1951) is een Zweeds Nederlandse componist van direct aansprekende, nuchtere en vaak robuuste muziek.
Hij volgde lessen in compositie en theorie aan het conservatorium van Ingesund en musicologie aan de universiteit van Göteborg. In 1973 kwam hij naar Nederland, waar hij aan het Instituut voor Sonologie in Utrecht computermuziek en elektronische muziek studeerde. Torstensson vergelijkt zijn stukken wel met architectonische ontwerpen die steeds gedetailleerder worden ingevuld; deze werkwijze resulteert in zeer complexe composities die veel fysieke inspanning van de musici verlangen. Samenwerking met hen vindt hij erg belangrijk omdat die hem helpt bij het ontwikkelen van zijn ideeën. Zo werkte hij met het Asko Ensemble aan Licks & Brains II (1988) en met de Volharding aan Jäm (1982). Voor het spectaculaire orkeststuk Stick on Stick (1990) kreeg hij de Matthijs Vermeulen-Prijs. 'Ruw is mooi', meent hij en plekken waar conflicten heersen inspireren hem. Soms is dat de grote stad, zoals in Urban Songs (1992) voor sopraan, elektronica en gesamplede geluiden. Maar vaker zijn het natuurverschijnselen, zoals in het multimediaproject Barstend ijs (1986). Ook in The Last Diary (1994) voor spreekstem en ensemble en de opera The Expedition (1994-1998)beide over een catastrofaal aflopende poolexpeditie is de natuur belangrijk. In latere werken is er naast ruwheid ook plaats voor mildere affecten als liefde en schoonheid. Deze nuances komen aan bod in de Lantern Lectures (1999-2003) voor ensemble, in melodieuze fragmenten en harmonieuze akkoorden.
Oeuvre
8 werken voor orkest of groot ensemble; 14 werken voor kamerensemble; 4 vocale werken; 1 opera en 1 werk in verschillende media (multimedia).
