→ kloostergenootschap, waarvan de leden alleen → eenvoudige geloften afleggen (tijdelijk of voor eeuwig). Daarin onderscheidt zich de R. C. van een religieuze → orde, waarvan de leden → plechtige geloften afleggen. In een R. C. kent men verder niet, zooals in een orde, de pauselijke → clausuur en behouden de leden het eigendomsrecht van hun goederen, echter niet het beheer en het vrije beschikkingsrecht. Aan het hoofd van een R.C. wordt een generaal-overste gekozen, die gewoonlijk provinciale oversten benoemt. Na het noviciaat (zie Novice), gewoonlijk door een → postulaat voorafgegaan, volgen de → geloften voor meestal één jaar, waarna de mannelijke kloosterlingen veelal de eeuwigdurende geloften afleggen, de vrouwelijke meestal tijdelijke.
Het uittreden uit een R.C. staat vrij, na afloop van den tijd der geloften; voor eeuwigdurende geloften wordt dispensatie van den paus vereischt. De in de laatste eeuwen opgerichte kloostergenootschappen zijn bijna alle als R. C.-s gesticht.
