Nadat in de 14e en 16e eeuw de liturgische luister der stationes (➝ Statie, sub c) in Rome verbleekt was, zorgden de pausen (vooral in den Vastentijd), dat elken dag in de bepaalde statiekerken een plechtige Hoogmis gevierd werd. Door onderricht van het volk en het verleenen der aflaten zocht men de geloovigen naar deze statiekerken te trekken. Alsdan werden de relikwieën der kerken uitgesteld, de broederschappen hielden geëigende gebedsstonden, enz. Leo XII heeft in zijn Motu proprio van 20 Febr. 1827 de geestelijke gunsten en aflaten voor deze aangelegenheid vastgelegd.
Lit.: Raccolta 533; Schuster, Les Saintes Stations du Carême (Rome 1922, blz. 20); Decr. Poen. 12 Aug. 1932 en 25 Febr. 1933.
Verwilst.
