is het verschijnsel, dat in sommige dialecten de uit i ontstane e., bijv. in de woorden veel, deze, smeren, tegen, zeven, besmeren, stenen, telen, bezem,zweep,enz., ten gevolge van oude o in de volgende lettergreep eu werd (veul, speule, deuze, enz.). Waarschijnlijk is de o niet de eenige oorzaak geweest, maar ook de omgevende labiale, labio-dentale en dentale consonanten, de ongeaccentueerdheid van het woord en de lagere taalkring, waartoe vele dezer woorden behoren. De grondoorzaak is dan wel de labiale articulatiebasis. Het verschijnsel is in wezen centraal -Zuidhollandsch.
Lit.: J. van Ginneken, in : Onze Taaltuin (II, 113128); G. Karsten, Het dialect van Drechterland (I 1931, 52-53). Weijnen.
