(< Hebr. nazar = scheiden, toewijden), een Joodsche gelofte, die bestond in het Oude Testament, waarbij degene, die deze gelofte deed, zich aan God toewijdde en beloofde zich te onthouden van wijn en alle vruchten van den wijnstok, alle bedwelmende dranken en zich te bewaren voor alle wettelijke onreinheid, die men door het aanraken van dooden en begraafplaatsen kon oploopen (Num. 6). Als uitwendig teeken liet men de haren groeien.
Gewoonlijk was de belofte tijdelijk. Alleen sommige bijz. personen (Samson, Joannes de Dooper enz.) deden deze gelofte voor het geheele leven.
Zoowel mannen als vrouwen konden ze afleggen. Gewoonlijk werd ze gepraktizeerd door mannen.
Was het N. onderbroken door verontreiniging, dan moest een schuldoffer gebracht worden en begon de gelofte opnieuw. Bij de beëindiging moesten ook bepaalde offers gebracht worden in Jerusalem.
Vgl. Act. 18.18.
C. Smits
