Lat. woord, = Gr. museion, oorspr.: heiligdom der muzen; dgl. heiligdommen werden in de latere Oudheid middelpunt van kunst- en wetenschapsbeoefening (bijz. Alexandrië); later werd de term voor kunstverzamelingen e.d. gebruikt.
De voornaamste typen zijn de cultuurhistorische m. (archaeologisch, folkloristisch, ethnologisch, missiologisch e.d.) en de kunstverzamelingen (schilderijen, beeldhouwwerk, kunstnijverheid e.d.), terwijl men verder de meest verscheidene wetenschappelijke e.a. verzamelingen in m. onderbrengt: geologische, mineralogische, natuurkundige, oceanographische, scheepvaartkundige, enz.
Voor de vsch. belangrijke musea, zie op de betr. plaatsnamen.
