Gebarentaal - Evengoed als met het gesproken of het geschreven woord kan men ook met een gebaar zijn gedachten en gevoelens uitdrukken en aan een ander kenbaar maken (de schouders ophalen, bewegingen van het hoofd). Bij de doofstommen, en ook bij de Cisterciënser monniken, die zich tot een streng zwijgen verplicht hebben, worden dgl. uitdrukkingsmiddelen tot een vast stelsel vereenigd en gaan ze allerlei levensaspecten tegelijk omvatten.
Men kan dan met een zeker recht spreken van een gebarentaal. Gewoonlijk wordt g. echter in een iets meer alg. beteekenis gebruikt: elkander door gebaren mededeelingen doen. → Mimiek. Wils. Lit.: K.
Bühler, Ausdruckstheorie (Jena 1933).