Fluistergewelf, Fluistergalerij - Wanneer het geluid weerkaatst tegen gebogen muurvlakken of gewelven, bestaat de mogelijkheid, dat eenige geluidsstralen,die van zeker punt, waar zich de geluidsbron bevindt, uitgaan, in een ander punt weer samentreffen. In een gesloten ruimte, bijv. de crypte van een kerk, waar de gewelven van ellipsoïdalen vorm zijn, kan deze concentratie zoo sterk zijn, dat men zwakke geluiden of fluistertonen, die in het eene punt worden voortgebracht, in het andere duidelijk kan waarnemen, terwijl zij op andere punten der ruimte niet te hooren zijn.
Zulke gewelven heeten fluistergewelven. Een voorbeeld vindt men in Musée des Antiques in het Louvre te Parijs.
Ook komt het voor, dat een galerij zoodanig gekromd is, dat het geluid voor een groot deel verhinderd wordt die ruimte te verlaten en de geluidstralen elkander op bepaalde punten snijden. Aldaar kan men dan eveneens een fluistergesprek verstaan; vandaar de naam fluistergalerij.
Dit verschijnsel vertoont zich o.a. in de St. Pauluskerk te Londen.Lit.: Rayleigh, The theory of sound (II Londen 1896, 126). A. Mulder
