Corsica - (La Corse), eiland in de Middellandsche Zee (42° 15' N., 9° 0' O.), sinds 1768 aan Frankrijk behoorend, maar krachtens natuurlijke gesteldheid, taal en geschiedenis meer Italiaansch; opp. 8722 km2, bijna 300.000 bewoners, 33 per km2. Het eiland is een horst, de rest van het vasteland Tyrrhenis, dat in het Tertiair wegzonk.
Het Westelijk granietgebied reikt in de Monte Rotondo tot 2600 m, het Noord-Oostelijke deel heeft kalkgebergten. De Westkust heeft steile kanten en ria’s; vele diepe dalen versplinteren het gebergte en werken de eenheid tegen. Aan de Oostzijde is vlakke strandkust aangeslibd, met zandbanken, malaria en weinig havens. Het zachte klimaat (11° tot 24° C.) trekt vele toeristen. Winterregen (630 mm per jaar) en zomerdroogte wijzen op het Middelt.-Zeeklimaat evenals de sinaasappels, citroenen, amandels, druiven en dadelpalmen. Olijfboom en edelkastanje, waarvan het meel volksvoedsel is, zijn karakteristiek voor het landschap.
De schaarsche bevolking is nog een half natuurvolk, dapper en gastvrij, ernstig en hardnekkig. De bloedwraak beheerscht nog de zeden. Voor den landbouw komen ieder jaar ca. 20.000 Lucceezen uit Italië. Vooral schapen en geiten, daarnaast paarden en muilezels, zijn het hoofdmiddel van bestaan. Visscherij op tonijnen, sardines, koraal. Weinig industrie.
Lit.: Joanne, Géogr. du dépt. de C. (Parijs 1891); Ardouin-Dumazet, Voyage en France: La Corse (Parijs 1898); R. Blanchard, La Corse (Grenoble 1929). Heere.
Geschiedenis. Corsica was reeds in de Oudheid bekend om zijn houtvoorraad en zijn opbrengst van wilden honing. Na den eersten Punischen oorlog werden de Carthagers er verdreven en samen met Sardinia werd het in 231 v. Chr. een Romeinsche provincie.
In 456 werd C. veroverd door de Vandalen; na hun verdrijving door Belisarius om beurten onder gezag der Goten en Grieksche keizers. Later vnl. in bezit van leenheeren; na het begin der 11e eeuw o.a. in handen van Pisa en later van Genua. In de 14e eeuw burgeroorlogen; in de 16e eeuw deed Frankrijk vergeefsche pogingen C. aan Genua te ontnemen. In 1735 opstand tegen Genua wegens hooge belastingen en in 1736 werd een zekere baron von Neuhoff door de bevolking van C. tot koning uitgeroepen, die echter door Fransche troepen weer verdreven werd. 1755 werden deze door generaal P. Paoli, welke door den senaat van C. aangesteld was, verjaagd. Eerst een 15-tal jaren later kregen de Franschen er weer vasten voet. In 1794 heroverde Paoli het eiland met Engelsche hulp, doch sedert 1796 hebben de Franschen het in definitief bezit.
