Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 24-04-2019

Constantius II

betekenis & definitie

Constantius II - Romeinsch keizer 337-361, tweede zoon van Constantijn den Grooten en Flavia Maxima Fausta; *317, ✝361. Hem was het Oosten des rijks toegewezen.

Aan den moord op de mannelijke verwanten van zijn vader, 9 Aug. 337, was hij niet onschuldig. Tegen de Perzen, die Armenië en Mesopotamië aangevallen hadden, voerde hij een langdurigen en wisselvalligen oorlog. Zijn regeering werd ook door kerkelijke twisten verontrust [→Athanasius (S.); Constans]. C. begunstigde de Arianen.

In 353 kreeg C. de regeering over het heele rijk; hij vervolgde de Katholieken. In 355 benoemde hij zijn neef Iulianus (Apostata) tot caesar. C. trok naar het Oosten en overleed in Cilicië. Davids.

< >