Conferentie - 1° (intern. politiek) vergadering van vertegenwoordigers van landen, ter bespreking van gemeenschappelijke belangen en vastlegging van overeengekomen bepalingen. Vroeger was congres een meer gebruikelijk woord voor c.
Conferentie van Aardrijkskunde.
Op 12 September 1876 riep koning Leopold II in het koninklijk paleis te Brussel de meest bekende Afrika-reizigers bijeen om met hen de meest afdoende maatregelen te treffen om dit nog onbekend werelddeel te onderzoeken, met het dubbel doel er handelsinstellingen op te richten en de Inlanders van den gruwelijken slavenhandel te bevrijden. Deze conferentie had als gevolg de stichting van het → Internationaal Afrikaansch Genootschap. Zij was de eerste verwezenlijking der koloniale ondernemingen van Leopold II.
Monheim.
Conferentie van Berlijn → Kongo; → Berlijn (polit. gesch.)
Conferentie van Brussel → Kongo; → Brussel (Conferentie van)
Conferentie te Londen (1830—1831), → België (IV, kol. 432)
Conferentie te Londen (1867), → Luxemburgsche kwestie.
2° Conferentie (Lat. conferentia of collatio cleri), in het Kerkelijk Recht, is een meerdere malen per jaar plaatsvindende bijeenkomst van priesters, ter bespreking van vraagstukken van moraal-theologischen en liturgischen aard; eventueel ook van andere onderwerpen, door den diocesanen bisschop aangewezen, ter bevordering der wetenschap en vroomheid van de geestelijken (C.I.C. can. 131). De c. in haar tegenwoordigen vorm dankt haar ontstaan aan den H. Carolus Borromaeus, die haar in 1565 voor zijn aartsbisdom Milaan invoerde. Schweigman.
3° In de gewijde welsprekendheid verstaat men onder c.:
a) een redeneerende toespraak, waarin waarheden van het Christendom met argumenten, vooral ontleend aan wijsbegeerte, natuurwetenschap, kunst e.d., worden bewezen en verdedigd. Beroemd zijn de conferenties in de Notre Dame te Parijs en de conférenciers Lacordaire, Ravignan, Montefeltro, Montsabré, enz.
b) Een godsdienstige toespraak over onderwerpen van moraal of ascese, vertrouwelijker van vorm, stijl en voordracht dan de preek.
Lit.: ad a): J. v. Ginneken, Voordr. over het Katholicisme voor niet-Katholieken (31932).
v. d. Eerenbeemt.
