Anacletus II - tegenpaus (1130—1138) uit het geslacht der (vroeger Israëlitische) Pierleoni, dat in strijd was met de Frangipani. Toen de minderheid der kardinalen tot opvolger van Honorius II den candidaat der Frangipani (Innoc. II) koos, werd door de meerderheid een der Pierleoni uitgeroepen, die den naam aannam van Anacletus II. Met geld wist hij het volk te Rome voor zich te winnen en Innocentius moest naar Frankrijk vluchten.
Het optreden van den H. Bernardus ten gunste van Inn. II was beslissend; hij overtuigde het Concilie te Etampes van de rechtmatige keuze, die hij motiveerde met een beroep op de moreele waarde ervan. Alles wel beschouwd, stond deze inderdaad veel hooger dan die van zijn tegenstander. A. legde allen nadruk op de schijnbaar juridische rechtmatigheid van zijn keuze, terwijl in werkelijkheid het recht aan de zijde van Innoc. was. Innoc. kon echter niet naar Rome terugkeeren, wijl A. steun vond in Rogerius van Sicilië, die door hem met dat koninkrijk was beleend.
Lit.: Dict. Hist. Géogr. (II); Lex. Theol. Kirche (I).
v. d. Borne.