is de plaats of de toestand van hen, die na hun dood niet in de hemel zijn buiten persoonlijke zondenschuld om. Men kent het voorgeborchte der aartsvaders (Luc. 16 : 19-31).
Vóór de dood van Christus werd niemand in de hemel toegelaten (Hebr. 9:8), ook al was men gestorven in verbondenheid met God. Christus heeft zich geopenbaard aan deze vrienden van God en hun de volledige verlossing aangekondigd (zie Nederdaling ter helle).
Ook is er sprake van een voorgeborchte van de kinderen. Reeds in de tweede eeuw spreekt men over het probleem der kinderen, die vóór de jaren van verstand zonder doopsel gestorven zijn.
Omdat zij het gebruik van het verstand niet hebben, kan het doopsel, dat hun de bovennatuurlijke vereniging met Christus zou geven en hen zou zuiveren van de erfzonde, niet door een van God komend verlangen naar het heil vervangen worden. Omdat zij geen persoonlijke zonden gedaan hebben, kunnen zij niet tot de hel der verdoemden zijn verwezen.De meeste theologen denken in deze richting en de Kerk sluit zich bij hen aan als zij over deze kwestie spreekt, ofschoon zij geen laatste beslissende uitspraak gedaan heeft. Over dit probleem, dat een echt persoonlijk probleem kan worden, hebben wij dus geen volkomen zekerheid. Wij moeten vol vertrouwen ervan overtuigd zijn dat God alles leidt in Wijsheid en Goedheid (Rom. 10 : 33-36). Hij is de Vader van de kinderen (Matth. 18 : 3-6; Luc. 18 : 16-17), ook van de kleinsten (1 Kor. 7 : 14), want Zijn zorg strekt zich zelfs tot de geringste schepselen uit (Matth. 6 : 26; 10 : 29). A. K.
